โทสะ โมหะ โล ภะ — โทสะ โมหะ โลภะ ราคะ
โทสะ เป็นธรรมชาติที่ประทุษร้ายหรือความโกรธ 2. อิสสา เป็นธรรมชาติที่ไม่พอใจในคุณสมบัติหรือคุณความดีของผู้อื่น หรือความ อิจฉา 3. มัจฉริยะ เป็นธรรมชาติที่หวงแหนในสมบัติและคุณความดีของตนหรือความตระหนี่ 4. กุกกุจจะ เป็นธรรมชาติที่รำคานใจในความชั่วที่ได้ทำแล้วและรำคานใจหรือร้อนใจทียังไม่ได้ทำความดี *** มัจฉริยะ 5 คือความตระหนี่, ความหวง, ความคิดกีดกันไม่ให้ผู้อื่นไดดี หรือมีส่วนร่วม 1. อาวาสมัจฉริยะ คือตระหนี่ที่อยู่, หวงที่อาศัย 2. กุลมัจฉริยะ คือตระหนี่ตระกูล, หวงสกุล 3. ลาภมัจฉริยะ คือตระหนี่ลาภ, หวงผลประโยชน์ 4. วัณณมัจฉริยะ คือตระหนี่วรรณะ, หวงสรีรวัณณะ คือผิวพรรณของร่างกาย หวงคุณ วัณณะ คือ คำสรรเสริญคุณ ไม่อยากให้ใครมีคุณความดีมาแข่งตน ไม่พอใจได้ยินคำสรรเสริญผู้อื่น แบ่งชั้นวรรณะกัน 5. ธัมมมัจฉริยะ คือตระหนี่ธรรม, หวงวิชาความรู้ และคุณพิเศษที่ได้บรรลุ โมหะ แปลว่า ความหลง ความเขลา ความโง่ ความไม่รู้ตามที่เป็นจริง เกิดจากความคิดเห็นที่ผิด จากการไม่ใช้ปัญญาพิจารณาให้ประจักษ์ในเรื่องนั้นๆ ให้ถ่องแท้ถี่ถ้วนก่อน เมื่อเกิดขึ้นแล้วก็เป็นเหตุให้ไม่รู้บุญไม่รู้บาป ไม่เชื่อบุญไม่เชื่อบาป ชักนำให้ไปทำความชั่วความไม่ดีต่างๆ เช่น ประมาท ทะเลาะวิวาท แก่งแย่งชิงดี อวดดี เกียจคร้าน บ้ากาม อกตัญญู เชื่อง่าย หูเบา โมหะ กำจัดได้ด้วย ปัญญา คือใช้ปัญญาพิจารณาให้เห็นประจักษ์ในสิ่งนั้นๆ กลุ่มโมหะ ธรรมฝ่ายชั่วนี้มี 4 อย่าง คือ 1.
กาลจักรตันตระ - วังแก้วนพเก้า-9
วิชา พระธรรมดวงแก้ว: พระอิติปิโสรัตนมาลา ๑๐๘
- โลภะ โทสะ โมหะ (อ่านประกอบไซอิ๋ว)
- Fantastic beasts 2 เต็มเรื่อง facebook
- ทํา เกี๊ยว นึ่ง
- โทสะ โมหะ โลภะ
- กาลจักรตันตระ - วังแก้วนพเก้า-9
พุทธทาสภิกขุ
โลภมูลจิตของสัตว์เดรัจฉาน ย่อมอยากกิน อยากนอน และอยากสืบพันธุ์ เป็นต้น ๒. โลภมูลจิตของมนุษย์ ย่อมอยากเห็นสิ่งที่สวยๆงามๆ อยากได้ฟังเสียงที่ไพเราะ อยากได้ กลิ่นหอมๆ อยากได้ลิ้มรสที่อร่อยๆ อยากได้สัมผัสอันประณีต อยากได้ลาภ ยศ สรรเสริญ และความสุขต่างๆ ตลอดจนความเป็นผู้มีสุขภาพดี ปราศจากโรคภัยไข้เจ็บและมีอายุยืนยาว ๓. โลภมูลจิตของเทวดา ย่อมอยากได้ทิพยสมบัติยิ่งๆขึ้นไป และยินดีพอใจอยู่ในรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัสอันประณีต ๔. โลภมูลจิตของพรหม ย่อมยินดีพอใจอยู่ในรูปกรรมฐาน ย่อมเสวยรสของปีติและสุขเป็นอาหาร หรือยินดีพอใจอยู่ในอรูปกรรมฐานดำรงมั่นอยู่ในอุเบกขาและเอกัคคตา ๕. โลภมูลจิตของพระโสดาบันและพระสกทาคามี ยังมีความยินดีพอใจใน รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัสที่น่าใคร่น่าปรารถนา แต่น้อยกว่าปุถุชนทั่วไป เพราะมีโลภะ โทสะ โมหะ ที่เบาบางแล้ว และไม่เป็นไปด้วยความเห็นผิดอีกด้วย ๖.